Vrijwilliger in de kijker (5/7) • september 2025
Hej... dit is Eline

We komen stilaan aan het einde van onze week van opvanggezinnen. Vandaag kijken we even binnen bij Eline. Thuis heeft ze drie Turkse Angora-poezen – Mirage, Mintaka en Tiga – die genieten van een prinsessenleven. Toch voelde ze dat ze ook iets wilde betekenen voor katten die minder geluk hebben. Dat bracht haar bij ons als opvanggezin.

Ze betreurt die keuze geen seconde. “Het werk is voor mij, maar het plezier delen we samen. Het is telkens een feestje wanneer een kitten dat eerst bang was, uiteindelijk besluit dat mensen toch best veilig en fijn zijn.” Eén van haar grappigste ervaringen gebeurde onlangs, met een koppig nestje. Een klein poesje bleef wekenlang afstandelijk, tot het plots het licht zag. “Vanaf dat moment wou ze alle aaitjes en knuffels die ze voordien weigerde,” vertelt Eline lachend. Zulke momenten maken voor haar het vrijwilligerswerk zo bijzonder.

Toch kijkt Eline met gemengde gevoelens terug op haar allereerste opvang: een piepjonge mamapoes met zes kittens. De poes was duidelijk goed gesocialiseerd en waarschijnlijk bewust aan haar lot overgelaten. “Dat raakte me diep,” zegt Eline, “maar ze vond gelukkig snel een fijne thuis. Voor mij was zij een superpoes en een onvergetelijke eerste ervaring.”

Voor haar is vrijwilligerswerk bij Pootjesparadijs een totaalpakket: elke taak moet gedaan worden, en precies dat maakt het resultaat zo waardevol. “Het is echt een plek waar mijn bijdrage, hoe klein ook, een verschil maakt. En dat verschil kan je heel tastbaar zien.” Ze hoopt ook op lange termijn nog veel katjes te helpen bij hun overstap van asiel naar een gouden mand. Daarbij heeft ze één grote tip: "Geef katten de tijd. De overgang naar een nieuwe thuis is groot, maar vaak zie je in enkele weken al prachtige stappen."

Dankjewel Eline! Morgen een volgend opvanggezin aan de beurt, tot dan!